خواهم فهمید....

تـمـام استـخــوان هـایـَـم زیــر پـای تـــــو شکست
تا پلـــ ه باشم
بــرای بـالــا رفـتـنــ ـت ....!درد ِ مــن ، ایـن " زیــر پــا مـانــدن " نـبــود
مـن ، آنــ ـجــایـــی خُـــرد شــدم
که زیـــر پـــاهــای تـــــــو
دلـــــ ـم ، بـدتـــر از استـخــوان هـایــَـم شکست ....گـلــــ ه نـمـی کـنــم !تــــو رفـیــق ِ مـــن بـــودی ؛ اما
اشتـبـاه از خــودم بـــود
که هـر وقــت خـیــال ِ رفـتــن به سرت زد ، راه بـاز کــردم تــا بـــروی
و تــا خـواسـتــی بـرگــردی
مـیــدان دادم که راحـت باشی !اشکالی ندارد ...کم کم خواهم فهمید پشت ِ کسی که می رود آب نریزم !تو هم کم کم می فهمی
که نمی خواهم برگردی .....


مـ ـــنـــ و تــ ــــو !

            تـــــــ ــو می گویی از زاویه ی من به مسئــ ـــتله نگاه کنـــــ !!!

                                 

                                     از زاویــ ــــ ــه تو …

                                 

                                     آهـــــــــ ـا دیدم ،

         

              از زاویه ی تو چه تنــ ــگ است کنار هم نشســــــتن دو ضلعــ!!!


                                     مـ ـــنـــ و تــ ــــو !


اَفســـوس ....

                                      اَگر شآعر بودَم
                           چنآטּ شعرے برآیت مے نوشتَم
                        ڪﮧ بآ ڪلمآتَش خودَت رآ دآر میزدے !                                           اَمـ ـ ـ ـــا
                        اَفســـوس ڪﮧ مـن شـــــآعِر نیســتَم !  و میدآنـــــَـم روزے با ایـטּ حرفـــــآے در گِلــو مآنـــــده اَم خود رآ دآر میزنـَــم !




چــَ‌نــ‌دے سـ‌تـــْــــــــ !!

                        چــَ‌نــ‌دے سـ‌تـــْ ، بـَ‌رآےِ خـ‌ودَ نـَ‌نــ‌وشـ‌تــ‌ه اَمـْ

                        چـ‌نــ‌دے سـ‌تــْ ، که اَز یـــآدِ خــ‌ود رَفـ‌تـ‌ه اَمـْ

                         وَ تـَ‌نـ‌هـــآ یــآدِ [ یــِک نـَ‌فــَ‌ر ]

                         بـَ‌رآیــَ‌مـْ آرآمــِ‌ش بــَ‌خــ‌ش اَسـ‌تــْ .

         ایــ‌ن یـَ‌عـ‌نـــے ، دُنـ‌یــآےِ مــَ‌ن دَر دو حــَ‌رفــْ خـُ‌لـــآصـ‌ه مـے شـَ‌وَد :

                                [ " تـــــــــــــ‌و " ]...




                                                   

وقــــــــــــتی...

وقتی دلت خسته شد دیگر خنده معنایی ندارد

 

فقط میخندی تا دیگران غم آشیانه کرده در چشمانت را نبینند.

 

وقتی دلت خسته شد

 

دیگر حتی اشک های شبانه هم آرامت نمی کنند،فقط گریه می کنی

چون به گریه کردن عادت کرده ای!

 

وقتی دلت خسته شد

 

دیگر هیچ چیز آرامت نمی کنه جز دل بریدن و رفتن..!!!!




 

عــاشقانه ام

دیـالوگِ همیشه یـک نفـره ام را ،

هـی مـرور میکـنم تا وقتی به چشم هایت میرسم


 حرفی برای گفتن داشته باشم ،

اگــر ” انگشت های هیــس ” دوبـاره


 ژسـت عــاشقانه ام را به هـم نزنند …




اشڪ هآﮮ مـטּ.....

نیوتوטּ اگر جآذبہ رآ مـﮯ

فهمیـב،معشوقہ اش

בر בفتر خآطرآتش

نمـﮯ نوشتــ :

اشڪ هآﮮ مـטּ هم

روﮮ زمیـטּ افتآב

امآ تـو سیبــ رآ ترجیح

בآבﮮ...!


هــــــــ ی تـــــــــ.و...!

فکــر می کــردم

در قلب تــ ـــ ـــو

محکومم به حبــس ابد !!

به یکبــاره جــا خــوردم …

وقـــتی

زندان بان برســـرم فریاد زد:

هــی..

تــو

آزادیـــــ!




او رفــت ؛

سخـت مـیتــرسیـدم از ایــن کــه مــن از نــژاد شـیشــه بــاشـم


و شــکستــنی . . .


و او از نــژاد جــاده بــاشــد و رفــتنی . . .


 آری . . .


روزهــا گــذشــت


 هــمان شــد ....


او رفــت ؛ مــن شــکستــم ..!!



نــــــــــان را

به حرمت نان و نمکی که با هم خوردیم



نان را تو ببر



که راهت بلند است و طاقتت کوتاه



نمک را بگذار برای من



می خواهم این زخم همیشه تازه بماند..



سر به هوا نیستــــمـــــ ...

سر به هوا نیستــــم


امــــا

...

همیشـــــه چشــــم به آسمان دارم


حال عجیبـــی ست


دیدن ِ همان آسمان که


شاید "تو"


دقایقی پیش

به آن نگاه کـــرده ای...!!!



راسـْتے...

بیــا حـَواسْ هایـــــِماטּ رآ پــَرتْ کـُنـیــمـْ... !!
مالـــ ِ هـَر ڪــِ دورتـَر اُفـتـاد عـاشـِقـ ـتـَرـهـ
اَول مــَטּ !
راسـْتے حـَواســــَمـْ... رآ میــدهـے ڪــِ پــَـــرت ڪـُنــَمـْ... !!؟


آرام نمی گیرد ...!!!


مهم نیست که آخر دنیاست خانه ات ...

مهم ، من و
این قدم هاست ...

که تا به تو نرسند ...
آرام نمی گیرد ...!!!

این روزا هر چقدر هم که سرم شلوغ شده باشه ، باز هم هوای تو از سرم نمی ره ...


+ نبـودنت هنـوز تکــراری نشــده ...

چنــد وقتـی است هرچـه می گــردم ،

هیــچ حرفـی بهتـر از سکـوت پیـدا نمی کنـم ؛

نگاهــم امـا ،

گاهـی حـرف می زند ،

گاهـی فریـاد می کشـد ،

گاهـی هِـق هِـق ...

و مـَن همیشه بـه دنبـالِ کسـی میگـردم

که بفهمــد یکــ نگـاه خستـه ،

چـه دارد بـرای گفتــن ...

+ نبـودنت هنـوز تکــراری نشــده ...


چـــــــیزیـِ شده؟

گاهیـِ دِلِت میـِ خوآد همه یِ بغضات اَز تو نگات خونده بِشِه

چون جِسارَتِ گفتنِ کَلمِه ها رو نَداریـِ...

اَمّا یه نگاهِ گُنگ تحویل میـِ گیریـِ

وَ یِه جُمله مِثله:

چیزیـِ شده؟

اَز اونجاست که بُغضِتو با یِه لیوان آب سَر میـِ کِشیـِ وَ بآ لَبخَند میـِ گیـِ:

نَــــ هیچیـِ...!